Meneer Jansen, een oudere man, voelde zich steeds eenzamer in zijn vertrouwde huisje. Ondanks huishoudelijke hulp kon hij zijn huis niet meer bijhouden en zijn sociale kring werd steeds kleiner. Hij nam contact op met Moniek Hoeve, wijkcoördinator, in de hoop op een oplossing.

Meneer Jansen worstelde met eenzaamheid en depressie. Hij kon zijn huis niet meer zelf onderhouden en wilde zijn kinderen niet tot last zijn. Hij voelde zich gevangen in zijn eigen stilte en isolatie.

Moniek hielp Meneer Jansen contact op te nemen met zijn kinderen en samen zochten ze naar oplossingen. Uiteindelijk besloot hij te verhuizen naar een verzorgingstehuis, waar hij weer onder de mensen kwam en deel kon nemen aan sociale activiteiten. Dit bracht hem een gevoel van opluchting en verlichting.

Meneer Jansen voelde zich beter en sliep weer goed. Hij genoot van het gezelschap van oude bekenden in het verzorgingstehuis en nam actief deel aan activiteiten. Hij realiseerde zich dat hij eerder om hulp had moeten vragen.

Ik zat niet lekker in mijn vel en gebruikte medicijnen vanwege mijn depressie. Ik wilde graag weer onder de mensen komen en voelde me eenzaam. Ik woonde al heel lang in mijn huis, maar kon het ondanks de hulp van de poets niet meer bijhouden. Mijn kinderen wonen ver weg en ik wilde hen niet steeds lastigvallen. Nu voel ik me een stuk beter, slaap ik goed en geniet ik van het gezelschap van oude bekenden in mijn huis. Ik doe mee met leuke activiteiten hier en realiseer me dat ik veel eerder aan de bel had moeten trekken. - Meneer Jansen

Het verhaal van Meneer Jansen toont aan dat het nooit te laat is om hulp te vragen. Als je je eenzaam voelt of worstelt met problemen, aarzel dan niet om contact op te nemen met professionals zoals wijkcoördinatoren. Er zijn altijd oplossingen en mensen die bereid zijn om te helpen.

De naam en afbeelding in dit verhaal zijn fictief en dienen ter illustratie.