Mohammed had een fijn leven in Syrië. Hij had daar zijn werk, huis en een mooi gezin. Zijn moeder woonde bij hem in de buurt en die zag hij regelmatig. Door de oorlog in Syrië moesten zij noodgedwongen vluchten. Mohammed is als enige van zijn gezin gevlucht naar Nederland. Hij heeft al in verschillende AZC’s gezeten. Daar voelt hij zich heel eenzaam, hij mist zijn gezin en kan bij niemand terecht voor een praatje. Na een paar jaar krijgt hij een woning in Deurne.

Wanneer Mohammed uit het AZC vertrekt en in Deurne komt wonen, is hij bang dat de eenzaamheid alleen maar zal toenemen. Hij spreekt geen Nederlands en denkt dat hij om die reden ook geen contact kan maken met de mensen uit zijn buurt. Na het ondertekenen van het huurcontract, gaf Mohammed dat ook aan. Een medewerker van LEVgroep is toen met Mohammed naar de buurvrouw, Anja, gegaan om zich voor te stellen. Buurvrouw Anja is een oudere vrouw van rond de 80 jaar die alleen woont. Ze vindt het fijn als Mohammed aan de deur staat en zich komt voorstellen. Ze nodigt Mohammed uit om binnen te komen en al gauw zijn Mohammed en Anja met handen en voeten aan het “praten”. Ze spreken af om binnenkort weer bij elkaar te komen.
Mohammed is blij met zijn buurvrouw. Ze doet hem denken aan zijn moeder die nog in Syrië woont.

Na enkele weken vraagt een medewerker van LEVgroep aan Mohammed naar het contact met de buurvrouw. Blij vertelt Mohammed dat hij bijna iedere week de buurvrouw ziet. Ze drinken bij elkaar thuis een kopje thee of koffie. Ook brengt Mohammed iedere week een tas vol lekkers mee die hij krijgt van de voedselbank. Ze maken gebruik van Google Translate om elkaar te verstaan. Mohammed zegt dat door het contact met zijn buurvrouw zijn Nederlands vooruit is gegaan. Daar is hij ook erg blij mee. Hij voelt zich minder eenzaam en weet dat hij voor vragen ook bij zijn buurvrouw terecht kan.

Dankzij het contact met zijn buurvrouw voelt Mohammed zich minder eenzaam en weet hij dat hij altijd bij haar terecht kan voor hulp en gezelschap. Deze verbinding benadrukt het belang van menselijk contact voor statushouders, zelfs wanneer er taalbarrières zijn.